رابطه بین مولفه های فراشناختی و نگرش های ناکارآمد در بیماران سرپایی مبتلا به اختلال خلق دو قطبی ii

مقدمه: هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین فراشناخت و نگرش های ناکارآمد در بیماران مبتلا به اختلال خلق دوقطبی ii می باشد. روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی و بررسی پیامد، 36 بیمار(20 زن و 16 مرد) با تشخیص اختلال دو قطبی ii قبل از ورود به چرخه درمان دارویی به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و قبل از درمان دارویی اقدام به تکمیل پرسشنامه فراشناخت و مقیاس نگرش های ناکارآمد(das) کردند. تشخیص اختلال بر مبنای مصاحبه نیمه ساختار یافته بالینی بر مبنای dsm-iv (scid-cv) صورت گرفت. نتایج: نتایج تحلیل ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که فراشناخت و مولفه های آن با نگرش های ناکارآمد رابطه مثبت و معناداری دارند(28/0=r، 05/0 >p). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مولفه های باورهای منفی نسبت به کنترل ناپذیری و خطر و باور به نیاز به کنترل افکار به ترتیب پیش بینی کننده نگرش های ناکارآمد می باشد(29/0 و 35/0=r², 05/0 >p). این دو مولفه بیشترین ارتباط مثبت و معنادار را با مولفه های تأثیرپذیری، آسیب پذیری و کمال گرایی در مقیاس نگرش های ناکارآمد نشان دادند. مولفه های باورهای مثبت در باره نگرانی، باورهای مربوط به اطمینان شناختی و باورهای مربوط به خودآگاهی شناختی در پیش بینی متغیر ملاک و مولفه های آن سهم معناداری نشان ندادند. نتیجه گیری: در مجموع نتایج این پژوهش بیان می کند که اختلال در سطوح بالاتر فراشناخت، نگرش های ناکارآمد بیماران مبتلا به اختلالات دوقطبی ii را افزایش می دهد.